Van 7 tot 12 april palmde Jean-Marie Oriot de danszaal van onze biotoop in om met een bende enthousiaste kunstenaars één, twee, drie, piano! te spelen. Wacht, wat?

Ja, het is echt zo. Al deden ze natuurlijk een heleboel meer. Met het vertrouwde kinderspel als vertrekpunt gingen ze sleutelen aan de spelregels. Ze gaven al doende antwoord op de vraag: Hoe kan je de structuur van een spel gebruiken om aan een dramaturgie te werken?

De parallel tussen spelen en het theaterspel is eenvoudig te trekken: het spel is van nature participatief en de regels zijn dramaturgische kaders. Deskundige zintuiglijk theater en participatieve voorstellingen Oriot voegde een beperking toe: de kunstenaars kregen amper materiaal of attributen tot hun beschikking. Ze moesten het doen met zichzelf en wat er om hen heen te vinden was en maakten zo ‘iets’ uit ‘niets’. Door aan de spelregels te rammelen, ontwikkelden ze in de eerste drie dagen een toolbox met ideeën en technieken voor het maken van een voorstelling.

Daarbovenop nodigde Oriot internationale kunstenaars uit het veld uit om hun ervaringen te delen: een choreografe, een kunstenaar die met spel werkt, een lichttechnieker. Dit alles resulteerde aan het einde van de week in een prikkelend toonmoment, een tevreden coach en nog tevredener kunstenaar-deelnemers!